TRANSLATOR
Afisz filmu Der Postmeister - Poczmistrz 1940r. {kliknij}
Sceny z filmu Poczmistrz z Heinrichem Georgem
Sceny z filmu Poczmistrz z Heinrichem Georgem
Poniżej link do filmu Poczmistrz.
Słynni Szczecinianie i Ich Kamienice
Heirich George Burscherstraße 34 - Ulica Łokietka 34
W Szczecinie, w mieszkaniu na parterze przy ulicy Burscherstraße 34 (obecnie ulica Łokietka 34),
urodził się i mieszkał w latach 1893-1894 Heinrich George. Heinrich George, pełne imię Georg August Friedrich Hermann Schulz, używał również nazwiska Georg Heinrich Schulz lub Heinz Georg Schulz, niemiecki reżyser i aktor przedstawiający tragiczne role, pełne bólu i nadziei lub zmieniających się losów ludzi, czekających na przysłowiowy łut szczęścia w życiu.
Właściwie Georg August Friedrich Hermann Schulz-legendarny aktor, odtwórca ról dramatycznych. Debiutował w 1911 r. w teatrzyku Resursy Obywatelskiej (Bürgerliche Ressource) w Szczecinie, a latem 1912 roku zadebiutował w Kolbergu (Kołobrzeg, Polska), grając w operetce "Cnotliwa Zuzanna" Jeana Gilberta. Następnie występował w wielu sztukach Szekspira, Schillera i Goethego w teatrach w Brombergu (Bydgoszcz w Polsce) i Neustrelitz.
W Pierwszej Wojnie Światowej uczestniczył jako ochotnik w I wojnie światowej, walczył nad Marną i pod Ypres, potem na froncie wschodnim, gdzie zimą 1915 r. został poważnie ranny. W latach 1917-1921 pracował w Teatrze im. Alberta Drezna i w Domu Aktorskim we Frankfurcie. W 1921 roku Max Reinhardt był związany z teatrem w Berlinie. W tym samym roku zagrał po raz pierwszy w filmie DER ROMAN DER CHRISTINE VON HERRE w reżyserii Ludwiga Bergera. Rok później w dramacie historycznym " Lukrecja Borgia " zagrał postać Sebastiana. . Najwybitniejszym filmem niemym, w jakim zagrał, było arcydzieło Fritza Langa „Metropolis” (1927) – opowieść o mieście przyszłości, w którym dochodzi do buntu zdesperowanych robotników. Największą kreację w kinie dźwiękowym stworzył w „Berlin – Alexanderplatz” Piela Jutzi, adaptacji powieści Alfreda Döblina.Współpracując z niemiecką partią komunistyczną, był członkiem Niemieckiego Stowarzyszenia Studentów (VDSt). Grał w proletariackim teatrze, a w dramacie Maxima Gorkiego wcielił się w postać Satini w DAY. Sztuka została wystawiona w 1926 roku w znanym berlińskim Teatrze Narodowym, znajdującym się na Bülowplatz. W latach 1926-1938 regularnie występował na festynach w Heidelbergu. W 1927 r. Grał w Grotto w METROPOLIS. Należał do najbardziej znanych aktorów w Republice Weimarskiej. W 1933 roku aktor poślubił aktorkę Bertou Drews i miał dwóch synów. Jana i Götza. Młodszy Götz został również aktorem i znamy go jako komisarza Schimansky'ego. Później zagrał ojca w dramacie dokumentalnym GEORGE.
Po przejęciu władzy przez Hitlera zmienił swoje poglądy. Dokonał samokrytyki i utożsamiał się z nazistowskimi ideologiami. W 1933 roku otrzymał główną rolę męską w filmie w „Chłopiec z HitlerJugend”. Staje się znanym artystą reżimu. Działał w rasistowskim JUD SÜß (JIS SÜSS, 1940). Film został nakręcony przez ówczesnego ministra Goebbelsa i miał swoją premierę na Festiwalu Filmowym w Wenecji. Był jedną z najdroższych produkcji nazistowskiej służby propagandowej. Paradoks czasu było to, że autorem literackiego arcydzieła był Lew Feuchtwanger, który urodził się w żydowskiej rodzinie. Uciekając przed represjami nazizmu, wyemigrował najpierw do Francji, a w 1940 r. do Stanów Zjednoczonych. Heinrich Georg zaprzyjaźnił się z najwybitniejszym postaciami reżimu hitlerowskiego i aktywnie współpracował z reżimem. Chociaż po wojnie twierdził, że nie jest nazistą, wiele innych okoliczności świadczyło przeciwnie. Aktor uczestniczył w uroczystościach urodzinowych Hitlera, chociaż Kancelaria Rzeszy wysłała zaproszenia tylko tym gościom, którzy gwarantowali ich nazistowskie przekonania. Odegrał aktywną rolę w niemieckich filmach nazistowskich i występował w propagandzie radiowej. Pod koniec wojny w batalistycznym filmie Kołobrzeg (KOLBERG 1945), filmie propagandowym w zamyśle, a genialnym w realizacji, poświęconym obronie Kołobrzegu przed wojskami napoleońskimi – zagrał niemieckiego bohatera narodowego Joachima Nettelbecka, burmistrza miasta, tworząc rolę swego życia.
15 czerwca 1945 r. Generał broni Nikołaj Erastowicz Berzarin, dowódca wojskowy Berlina, zginął w wypadku samochodowym. Ten pochodzący z Petersburga i entuzjastyczny fan teatralny, po wyzwoleniu otaczał opieką ochronną aktora. Kilka dni później (23 czerwca 1945 r.)Heinrich George został aresztowany przez NKWD i umieszczony w obozie internowania dla nazistowskiego prominentów w Hohenschönhausen. Tutaj uczył się rosyjskiego występując w Poczmistrzu Puszkina, występując wielokrotnie przed sowieckim kierownictwem. Zmarł w obozie jenieckim nr 7 w Sachsenhausen. Przyczyną śmierci były komplikacje po operacji i wycieńczenie organizmu. Jego szczątki znaleziono i ekshumowano w 1994 r. Przy pomocy byłych współwięźniów w lesie Sachsenhausen i porównano jego DNA z DNA jego żyjących synów.
Heinrich George pojawił się w 1993 roku na znaczkach pocztowych Federalnej Poczty. W 1998 r. został zrehabilitowany. Aktor jest obecnie pochowany na Cmentarzu Zehlendorf w Berlinie.
Zbyszek Mat