travelmatszczecin

Heliodor Sztark urodził się 28 marca 1886 r. w Koninie jako syn Daniela i Natalii z domu Peczke. Ukończył politechnikę w Darmstadt i Brnie Morawskim. Do wybuchu I wojny światowej pracował w firmie Lolat Eisenbeton w Łodzi oraz w Warszawie. W latach 1915 - 1918 przebywa w Rosji pracując kolejno w Moskwie, na Białorusi oraz przy rozbudowie kolei Murmańskiej. Od 1919 r. prowadzi z ramienia Polskiej Misji Wojskowej na obszar Archangielska biuro werbunkowo-rejestracyjne dla Polaków uciekinierów z Rosji. We wrześniu 1919 r. powraca do kraju i rozpoczyna służbę w Ministerstwie Spraw Zagranicznych obejmując od grudnia tego roku posadę vice konsula w Kolonii. Następnie w latach 1922 - 1929 pełni funkcje konsula w Leningradzie.

Od 1925 r. w Szczecinie działał Konsulat RP, który został utworzony, by reprezentować sprawy polskie w pruskiej Prowincji Pomorze. Funkcjonowanie placówki konsularnej przypadło na trudny okres relacji polsko-niemieckich. Niejednokrotnie była ona bowiem obiektem mniej lub bardziej sprzecznych z prawem prowokacji politycznych oraz zwykłych aktów chuligańskich. Dość szybko przekonał się o tym Heliodor Sztark, który od czerwca 1931 r. kierował konsulatem. Już krótko po swoim przybyciu raportował on polskim władzom, że praca w Szczecinie jest wyjątkowo trudna, nawet jak na warunki niemieckie.

     „Muszę skonstatować, że Konsul Rzeczpospolitej jest odtąd persona grata, co oczywiście dla                              działalności urzędu może mieć niezwykle istotne i ważne następstwa”

- tak w czerwcu 1934 r. informował ministerstwo spraw zagranicznych Heliodor Sztark, który pełnił funkcję konsula RP w niemieckim Szczecinie.

        Pomimo tego, w miarę swoich możliwości, starał się pomagać szczecińskiej Polonii, m.in. wspierając instytucje oświatowo-kulturalne. Za swoje zasługi na tym polu w 1932 r. został odznaczony Medalem Niepodległości.  W marcu 1938 r. Heliodor Sztark otrzymał od MSZ misję zlikwidowania poselstwa polskiego w Wiedniu. Po jej wykonaniu nie wrócił już do Szczecina, lecz  od listopada 1938 r. obejmuje swą ostatnią placówkę Konsulat Generalny Rzeczypospolitej Polskiej w Pittsburghu, w Stanach Zjednoczonych. Władał językiem niemieckim, rosyjskim, francuskim i angielskim. Wspierał organizacje miejscowej Polonii, dbał o polskich pracowników sezonowych i Żydów. Podczas II wojny światowej wygłosił ponad sto prelekcji przez radio, na uniwersytetach, zebraniach amerykańskiej młodzieży i wśród Polonii, agitując za sprawami polskimi.

Po cofnięciu uznania dla Rządu Polskiego w Londynie rezygnuje ze swej funkcji i osiedla się w Weslaco, w stanie Teksas podejmując się różnych zajęć zarobkowych i dalej współdziałając z różnymi organizacjami polonijnymi.  

          Zaczął uprawiać plantację drzew cytrusowych, która ze względu na przymrozki została zniszczona, co zmusiło go do pozbycia się gospodarstwa. W następnych latach Sztark imał się różnych zajęć, był m.in. przysięgłym wagowym warzyw, tłumaczem, prowadził również lektorat języka rosyjskiego dla początkujących w Pan-American College oraz w Bazie Lotniczej w Harlingen. Jednocześnie propagował muzykę polską (Fryderyka Chopina, Mieczysława Karłowicza, Karola Szymanowskiego), m.in. organizując koncert zaprzyjaźnionego z nim Artura Rubinsteina.

          W ciągu swej kariery dyplomatycznej był wielokrotnie odznaczany zarówno orderami polskimi jak i obcymi, m.in. Medalem Niepodległości, Polonia Restituta, belgijskim orderem Leopolda II, francuską Legią Honorową czy watykańskim Ordine Equestre de S. Gregorio Magno. Zmarł 3 lutego 1969 r., iż został pochowany w trumnie spowitej biało-czerwoną flagą na cmentarzu w dolinie Rio Grande.