Radomskie Miejsca Pamięci

TRANSLATOR



Okupacyjne Dzieje Radomia 1939 -1945 r.
Radomskie Miejsca Pamięci
Radom. Miasto mojego dzieciństwa i młodości. Od 1949 roku mieszkałem w bloku wybudowanego tuż obok dawnych budynków pracowników przedwojennej Fabryki Broni, w okresie okupacji przejętych przez Niemców tworząc dzielnicę tylko dla Niemców, a dawny budynk przy obecnej ul. Kościuszki 6 przeznaczono na siedzibę Urzędu Komendanta Policji Bezpieczeństwa w Radomiu, której częścią składową było Gestapo-Geheime Staatspolizei – tajna policja państwowa. Piwnice stały się celami, a pomieszczenia na piętrze pokojami przesłuchań. Po wojnie biegaliśmy wśród tych budynków, gdzie w wielu miejscach pozostały jeszcze ślady bestialskiej gehenny wielu Radomian. Zaglądaliśmy do piwnic - cel, w których więziono pojmanych i zatrzymanych w łapankach ulicznych mieszkańców Radomia torturowanych i mordowanych w czasie przesłuchań na Gestapo. Na ciemnych tynkach ścian piwnic, w wielu z nich były wydrapane napisy z prośbą do Boga, nazwiska lub prośby o powiadomienie najbliższych. Na wielu jeszcze niewybitych i pozostałych zamalowanych na biało szybach piwnicznych zakratowanych okienek od strony cel wydrapane były nazwiska uwięzionych lub pomordowanych tam ludzi. Serca, krzyże, palmy – znaki, aby pamiętać o tych bestialsko katowanych i mordowanych. I w takiej atmosferze na początku lat pięćdziesiątych przebiegało moje dzieciństwo wśród często przerażających wspomnień i opowieści o tragedii ludzi w czasie tej czarnej nocy okupacji hitlerowskiej.